W najnowszym badaniu naukowym zbadano rolę losartanu, substancji czynnej stosowanej w terapii nadciśnienia, w kontekście ochrony nerek przed uszkodzeniami wywołanymi tyroksyną u szczurów. Badanie to dostarcza istotnych informacji na temat mechanizmów działania losartanu oraz jego przewagi nad innymi substancjami, takimi jak angiotensyna (1–7), w zapobieganiu niekorzystnym zmianom w nerkach.
Metodyka badania i zastosowane procedury
W badaniu wykorzystano dorosłe szczury Sprague-Dawley, które podzielono na pięć grup. Każda z grup była poddawana różnym terapiom, w tym podawaniu samej tyroksyny, tyroksyny z angiotensyną (1–7), tyroksyny z inhibitorem ACE – kaptoprilem, oraz tyroksyny z losartanem. Celem było porównanie skuteczności tych terapii w zapobieganiu uszkodzeniom nerek indukowanym tyroksyną.
Ocena funkcji nerek
Badanie obejmowało ocenę klirensu kreatyniny jako wskaźnika filtracji kłębuszkowej oraz wskaźnika wydalania białka z moczem. Pomiar klirensu kreatyniny pozwala na ocenę zdolności nerek do filtrowania krwi, natomiast zwiększone wydalanie białka jest często oznaką uszkodzenia nerek.
Badanie morfometryczne kłębuszków nerkowych
Przeprowadzono również analizę morfometryczną kłębuszków nerkowych, mierząc ich objętość i powierzchnię, co pozwala na ocenę zmian strukturalnych wywołanych tyroksyną oraz skuteczność terapii w ich zapobieganiu.
Wyniki badania: przewaga losartanu nad angiotensyną (1–7)
Wyniki badania wskazują, że losartan skutecznie zapobiegał przerostowi kłębuszków nerkowych oraz zmniejszał wskaźnik wydalania białka, co świadczy o jego ochronnym działaniu na nerki. Co ciekawe, ani angiotensyna (1–7), ani kaptopril nie wykazały podobnej skuteczności w zapobieganiu tym zmianom.
Wpływ na klirens kreatyniny
Losartan i kaptopril nie wpłynęły na klirens kreatyniny, co wskazuje na brak wpływu na ogólną zdolność filtracyjną nerek. Natomiast angiotensyna (1–7) zwiększała klirens kreatyniny, co sugeruje wzrost przepływu krwi przez nerki, choć nie przekładało się to na ochronę przed uszkodzeniami.
Zmiany w ekspresji białek ACE1 i ACE2
Badanie wykazało, że losartan zwiększał ekspresję białka ACE2 w nerkach, co może tłumaczyć jego ochronne działanie. ACE2 jest enzymem konwertującym angiotensynę II do angiotensyny (1–7), co sugeruje, że losartan mógł zwiększać poziom ochronnej angiotensyny (1–7) w nerkach poprzez mechanizmy pośrednie.
Dyskusja: mechanizmy działania losartanu
Losartan, jako antagonista receptora angiotensyny II, działa poprzez blokowanie działania angiotensyny II, co zapobiega jej negatywnym skutkom, takim jak przerost kłębuszków nerkowych i białkomocz. Badanie wykazało, że losartan był bardziej skuteczny niż kaptopril, co może być związane z jego zdolnością do blokowania wszystkich źródeł angiotensyny II, a nie tylko tych zależnych od ACE.
Znaczenie losartanu w praktyce klinicznej
Wyniki tego badania mają istotne znaczenie dla praktyki klinicznej, sugerując, że losartan może być bardziej skuteczny niż inne leki w ochronie nerek przed uszkodzeniami wywołanymi czynnikami, takimi jak tyroksyna. Może to mieć szczególne znaczenie w leczeniu pacjentów z chorobami tarczycy, którzy są narażeni na ryzyko uszkodzenia nerek.
Podsumowanie: przewaga losartanu w ochronie nerek
Podsumowując, losartan wykazał się znaczną skutecznością w zapobieganiu zmianom w nerkach wywołanym tyroksyną, przewyższając w tym zakresie angiotensynę (1–7) oraz kaptopril. Badanie to podkreśla znaczenie losartanu jako potencjalnego środka ochronnego w terapii chorób związanych z uszkodzeniami nerek.
Bibliografia
Malatiali Slava and Oriowo Mabayoje. Losartan is more effective than angiotensin (1–7) in preventing thyroxine-induced renal injury in the rat. Thyroid Research 2024, 17(1–3), 108-14. DOI: https://doi.org/10.1186/s13044-024-00211-w.
